Vorige week drie dagen Toyota Kata training gehad van Mike Rother. Dat stemt tot nadenken!
Één van mijn laatste gedachten was: misschien zijn er verschillende soorten verbeteringen. Misschien zoekt men bij Toyota andere verbeteringen dan al die andere organisaties die met LEAN aan de slag zijn gegaan.
Mogelijk zijn wij te veel bezig geweest met optimalisatie vraagstukken. Een vraag als “Wat is het correcte aantal KANBAN kaarten of POLCA kaarten?” wijst in die richting.
Een optimum heeft het kenmerk redelijk statisch te zijn. De weg naar het optimum kan zeker een verbetering zijn maar in de buurt van het optimum komt er een vertraging of een einde aan de verbeteringen. (Hebben we dat eerder gezien?)
Een andere vorm van verbeteringen zou omschreven kunnen worden als systeem verbeteringen of iets dergelijks. We zoeken niet een optimum binnen bestaande condities maar een doorbraak waardoor een echt nieuw systeem ontstaat.
Ieder systeem heeft zijn eigen optimum. Als je continu wilt verbeteren zul je dus steeds nieuwe systemen moeten creëren. Dat is veel enger, ligt veel meer buiten de comfort zone of de voorspelbare zone. Het is echter ook de zone waarin we nieuwe dingen leren.
Wat Toyota Kata ons kan brengen is het vertrouwen dat we onze weg weten te vinden in de onvoorspelbare zone; dat we niet bang hoeven te zijn voor het onbekende maar het met vertrouwen tegemoet kunnen treden.
Geef een reactie